Szkoła Podstawowa Nr 1 w Tuszynie


Historia Szkoły Podstawowej Nr 1 w Tuszynie – Początki i następne 300 lat.

Pierwsza wzmianka o tym, że przy kościele tuszyńskim funkcjonowała szkółka parafialna

z nauczycielem o imieniu Marcin pochodzi z 1585 roku. Szkółka parafialna – jak oddają kroniki

– prawdopodobnie istniała wcześniej, ponieważ w „Albumie Studiosorum Uniwersitatis

Cracoviensis” (tj. w spisie studentów) umieszczony jest w roku 1493 niejaki Mikołaj – syn

Andrzeja z Tuszyna. Jest wielce prawdopodobne, iż podstawy nauki tak niezbędne do

studiowania posiadł w rodzinnym miasteczku, właśnie w szkółce przykościelnej. Założenie tej

szkółki można przypisać księdzu Janowi ze Sermu (dzisiejszego Śremu), który był

proboszczem w kościele św. Witalisa w latach 1489-1501. Być może powstanie szkółki

zawdzięcza się pierwszemu udokumentowanemu proboszczowi tuszyńskiego kościoła,

plebanowi Piotrowi w latach 1439 i dalszych.

Potop szwedzki w znacznej mierze przyczynił się do upadku szkół parafialnych. Ich

upadek spowodował wzrost analfabetyzmu wśród mieszkańców Rzeczpospolitej. Tuszyńska

szkółka też była ”ofiarą” tej wojny. Konsekwencją czego był upadek tutejszej szkoły. W 1799

roku zmarł stary i schorowany ksiądz proboszcz Józef Sandyni, a probostwo w tuszyńskiej

parafii objął w następnym roku ksiądz Wojciech Jasiński, który był rodzonym bratem bohatera

powstania kościuszkowskiego w Warszawie Jakuba Jasińskiego. Ksiądz proboszcz Wojciech

Jasiński swoją pracą daleko sięgał poza obowiązki parafialne. Po zapoznaniu się

z dokumentacją parafii poznał dzieje nieistniejącej już szkółki parafialnej. Z wywiadów

przeprowadzanych poznał stan analfabetyzmu w najbliższej okolicy. Znając stan oświaty oraz

chlubne przykłady działalności tuszyńskiej szkółki parafialnej (absolwenci kontynuowali

naukę i byli też studentami Uniwersytetu Jagiellońskiego) postanowił ksiądz proboszcz

przywrócić oświatową tradycję Tuszyna i już w roku 1801 założył w mieście szkołę

elementarną. Zapisał do niej 41 dzieci, które prowadzone były przez pana Mejera

z wynagrodzeniem rocznym 967 złotych polskich pochodzących ze specjalnego podatku

szkolnego płaconego przez mieszkańców Tuszyna. Po śmierci Mejera nauczycielem został

nie chcieli płacić podatku szkolnego, który wynosił odpowiednio:

– właściciele gruntu i danin – 15 gr;

– właściciele gruntu bez danin – 9 gr;

– komornicy – 5 gr;

– starostwo i probostwo po 5 gr;

– półrolnicy z Tuszynka Starościańsiego po 8 gr;

– półrolnicy z Tuszynka Duchownego po 9 gr.2

Jak podają kroniki miejskie pan Busiakiewicz zaniedbywał lekcje, ponieważ miał wiele

innych obowiązków. Po odwołaniu go z funkcji (nie bez walki) do Tuszyna przysłano

Franciszka Knebla – nauczyciela o pełnych kwalifikacjach. Ten też miał problemy

organizacyjne. I wtedy nie wiedzieć dlaczego, szkoła w Tuszynie została spalona. Mieszkańcy

nie wyrażali zainteresowania jej odbudową. W związku z czym wykorzystał to Busiakiewicz i

wynajął swój nowy dom na potrzeby szkoły za sumę 120 zł rocznie. Przyjął też stanowisko

nauczyciela. Po roku szkołę przeniesiono do domu Andrzeja Gonickiego jednocześnie

zmieniając nauczyciela. Został nim Ignacy Radziejewski.

W 1819 roku liczba uczniów zmniejszyła się o połowę. Było ich wówczas ok. 28, gdyż

mieszkańcy „oszczędzali” na opłatach i pod różnymi pretekstami nie posyłano dzieci do szkoły.

Najczęstszym pretekstem absencji uczniów było zganianie winy na nauczyciela („bo źle

uczy”)

Pomimo trudności obiektywnych ksiądz Jasiński doprowadził do podpisania umowy

na wybudowanie nowej szkoły. Nowo wybudowany budynek parafialny składał się

z czterech izb, dwóch alkierzy, dwóch sieni. Stajnia z wozownią, obora i ogród wszystko to

zgrupowano wokół budynków szkoły. Tak jak i poprzednio szkołę utrzymywali mieszkańcy

oraz rodzice uczniów z dawnych naturaliów. Wpłaty uiszczano nieregularnie, co powodowało

często brak środków na wypłatę pensji nauczycielskiej.

Następnym nauczycielem tuszyńskiej szkoły został absolwent Instytutu

Nauczycielskiego w Łowiczu niejaki Ignacy Szklannik, który popadł w konflikt z nowym

księdzem proboszczem Ignacym Borzęckim. Nauczyciel pozostał na swym stanowisku (po

odwołaniu się w powiecie po decyzji burmistrza i ławników miejskich) do roku 1840. |Szkoła

miała już wtedy 100 uczniów, a prowadzenie jej przejął Józef Kijewski. Na krótko przed

końcem roku 1849/1850 tj. 18 maja wybuchł pożar najprawdopodobniej wskutek podłożenia

ognia. Spalił się między innymi budynek szkolny. Naukę przeniesiono do budynków

prywatnych odnajmowanych od mieszczan.

Tuszyńska szkoła funkcjonowała pod kuratelą miejscowej parafii do 1864 roku.

A później podzieliła losy innych polskich szkół ze względu na represje popowstaniowe.

14 kwietnia 1863 roku ukazem carskim szkoła została podporządkowana opiece burmistrzów

i wójtów. Językiem wykładowym stał się język rosyjski. W dwadzieścia lat później, 1883-1884

stanęła pierwsza tuszyńska szkoła elementarna. Budynek wystawiono parterowy

z cegły. Pierwszym nauczycielem był Ignacy Białkowski, a ksiądz proboszcz Antonii Trzeciak

został pierwszym katechetą.

W 1897 roku szkoła została przekształcona na dwuklasową, zatrudniającą kierownika

w osobie Pana Białkowskiego i nauczyciela Antoniego Wieczorkowskiego. W późniejszym

okresie pracował tam również Stanisław Wosik i Stanisław Pilczewski. Liczba uczniów

uczęszczających do szkoły elementarnej szybko wzrastała. Z początkowej liczby 182 uczniów

urosła do 300.

Okres międzywojenny oraz czas II wojny światowej

W 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Stworzyło to nowe możliwości dla

rozwoju oświaty. Istniała wielka potrzeba organizacji oświaty uwzględniającej duże

dysproporcje w poziomie kształcenia dzieci. Priorytetem władz |II Rzeczpospolitej stało się

zreformowanie szkolnictwa. 7 lutego 1919 roku wszedł w życie akt prawny „Dekret

o obowiązku szkolnym|”. Wprowadził on 7-letnią szkołę podstawową i obowiązkową dla dzieci

w wieku 7 – 14 lat. Nauka miała być bezpłatna, ale ze względu na trudna sytuację gospodarczą

kraju przepis ten wchodził w życie stopniowo. W zreformowanym systemie oświaty

wykształciły się trzy stopnie szkoły powszechnej:

– pierwszy obejmował cztery klasy;

– drugi – szkoła sześcioklasowa, której ukończenie pozwalało na wstąpienie do gimnazjum;

– trzeci – siedmioklasowy, dla tych którzy nie chcieli kontynuować nauki

w gimnazjum.

W Tuszynie reaktywowana szkoła uzyskała status szkoły siedmioklasowej i nazywała się

od tego momentu Publiczna Szkoła Powszechna III stopnia.

Pierwszym jej kierownikiem został Ignacy Skrobiszewski. O potrzebie funkcjonowania

placówki w Tuszynie świadczy liczba jej uczniów. Wówczas w placówce uczyło się około 700

uczniów. Skala ocen była czterostopniowa (1-4: niedostatecznie, dostatecznie, dobrze, bardzo

dobrze) sprawowanie oceniano słownie (nieodpowiednie, odpowiednie, dobre, bardzo dobre).

Absolwenci szkoły otrzymywali świadectwo, na którym widniały oceny ze: sprawowania,

pilności, uwagi, porządku, religii, języka polskiego, matematyki, przyrody, geografii, historii,

rysunku, robót, śpiewu, gier i gimnastyki. Po reformie oświaty w 1932 roku ze świadectwa

zniknęły: pilność, uwaga, porządek.

W roku 1929 Szkołę Podstawową przeniesiono do nowego, dwupiętrowego budynku

mieszczącego się przy ulicy Piotrkowskiej 13. Inwestycja pochłonęła 84 tysiące złotych, ale się

opłacała. Budynek jak na owe czasy był nowoczesny; mieścił 13 izb lekcyjnych, salę

gimnastyczną i posiadał centralne ogrzewanie. Uroczystość przekazania uczniom nowej szkoły

odbyła się 29 listopada 1929 roku. Rok później odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika

króla Władysława Jagiełły. Pomnik ten stanął przed szkołą. Nastał czas intensywnej pracy

oświatowej, a szkoła stała się ośrodkiem życia kulturalnego miasta.

Po napaści Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. okrutne, wojenne czasy dotknęły także

mieszkańców Tuszyna. Szczególnie represje dotknęły ludność pochodzenia żydowskiego oraz

inteligencję. Okupanci zamknęli szkołę, całe jej wyposażenie wywieźli,

a jej kierownika – Stefana Kulczyckiego aresztowali. Hitlerowcy tuszyńską szkołę zamienili na

szpital wojskowy, a pomnik sprzed budynku usunięto (cokół zniszczono, a popiersie

Władysława Jagiełły schowali polscy robotnicy i później przewieźli do Zgierza, skąd wróciło

po zakończeniu wojny).

Lata powojenne

Po wyzwoleniu Tuszyna w 1945 roku Stanisław Szymanek, uczestnik powstań śląskich,

zaczął organizować oświatę. Użytkowany przez Niemców budynek szkolny był zniszczony,

zdewastowany i świecił pustkami. Z istniejącej biblioteki szkolnej zostało około 30

woluminów. Ławki i krzesła odzyskano tylko w niewielkiej części. Zatem organizująca się

szkoła nie miała żadnego zaplecza dla jej funkcjonowania. Istniał też problem natury

edukacyjnej; zorganizowanie nauki dla roczników pozbawionych tej możliwości przez lata

hitlerowskiej okupacji.

Pierwsze zajęcia odbyły się w lutym 1945 roku. Młodzież przyjęto do poszczególnych

klas na podstawie egzaminów. Klasyfikacja w roku szkolnym 1944/1945 wykazała 67

uczniów, a pierwsza Rada Pedagogiczna odbyła się 17 maja 1945 r. I tak życie szkoły zaczęło

się toczyć swoim torem. Ustalono program , kalendarz imprez, akcji i apeli. Dnia 16 czerwca

1946 roku odbyło się poświęcenie odrestaurowanego po zniszczeniach wojennych sztandaru

szkoły. Reaktywowano organizacje szkolne; chór, drużynę harcerską, spółdzielnie uczniowską.

Na początku 1947 roku placówka przekształciła się w Publiczną Szkołę Podstawową

Nr 1. W następnym roku Minister Oświaty Skrzeszewski przeprowadził reformę programów

nauczania, która wprowadziła zasady materializmu i marksizmu-leninizmu (w tym od 1949

roku język rosyjski jako obowiązkowy). Następnym krokiem było wycofanie religii

i związanych z nią tradycji wpisanych w życie szkoły. Nawet po tzw. ”odwilży” szkoły były

upartyjniane. Na krótko wróciła religia do tuszyńskiej szkoły. Po 4 latach została wycofana pod

pretekstem przeciążenia sal.

Duże zadania stanęły przed szkołą z okazji obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego

oraz 550 – lecia Tuszyna. Wtedy w placówce uczyło się prawie 600 uczniów w 16 oddziałach.

Kierownikiem szkoły w roku milenijnym był Michał Śmiszkiewicz.

Od września 1966 roku wszystkie siedmioklasowe szkoły podstawowe zostały

przekształcone w ośmioklasowe. W tym układzie tuszyńska szkoła przetrwała 30 lat. W tym

okresie przy pomocy Komitetu Rodzicielskiego wybudowano asfaltowe boisko. W samym

budynku uruchomiono gabinet stomatologiczny, znaleziono pomieszczenie na świetlicę.

W wyniku wejścia w życie w 1972 roku nowych uregulowań wyrównujących poziom pracy

wszystkich typów szkół zaczęto likwidować małe placówki oświatowe i tworzenie zbiorczych

szkół gminnych. Z tego powodu tuszyńska szkoła została Zbiorczą Szkoła Gminną Nr 1 dla

uczniów z Tuszyna, Szczukwina, Żeromina, Modlicy i Głuchowa. Nowa ustawa oświatowa

wprowadziła stanowisko dyrektora zamiast dotychczasowych kierowników. Nowym

dyrektorem szkoły został Marcin Cichowicz, a wicedyrektorem Urszula Brzozowska. Później

przyszedł rok 1980 i próba zmian oraz odnowy. Rozpoczął się trudny okres obfitujący w

momenty pełne spięć. Ostatecznie nowym dyrektorem został Stanisław Brzozowski. Po

Stanisławie Brzozowskim dyrektorem na krótko został Włodzimierz Ginter, a po nim funkcję

tę sprawował w latach 1984-1988 Kazimierz Wachulec. Pracowało 30 nauczycieli, personel

obsługi liczył 8 osób. Zwiększony obszar działania i co za tym poszło zwiększenie liczby

uczniów uwidoczniły następny problem organizacyjny: warunki lokalowe. Zaczęto myśleć o

rozbudowie szkoły. Od 1988 roku placówką kierowała przez kolejnych 12 lat Danuta Zuchora,

a wicedyrektorem została Cecylia Olczak. W 1988 roku powstał Społeczny Komitet

Rozbudowy pod przewodnictwem Tadeusza Oleksiaka. Przygotowano listy przyszłych

ofiarodawców, zamówiono projekt, wykupiono teren pod budynek, sporządzono dokumentację

budowlaną i zalano fundamenty. I ten stan trwał przez następne 10 lat. W marcu 1997 roku w

planie inwestycyjnym miasta znalazł się zapis dotyczący rozbudowy SP Nr 1. W tym celu Rada

Miejska podjęła decyzję o zaciągnięciu 1 mln kredytu na zrealizowanie projektu. W przeciągu

dwóch lat ukończono prace. Jednak na wykończenie budynku nie wystarczyło środków. Do

tych działań bardzo aktywnie włączył się Komitet Rodzicielski.

W nowych murach

1 września 1999 roku w związku z wprowadzoną reformą systemu oświaty

i powołaniem gimnazjów, w starym budynku Szkoły Podstawowej Nr 1 powstało Gimnazjum

Nr 1 im. Józefa Domowicza w Tuszynie. Dyrektorem placówki został Jarosław Rados.

2 października 1999 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowego budynku Szkoły

Podstawowej Nr 1. Była to wielka uroczystość, na którą przybyli zaproszeni goście:

przedstawiciele władz wojewódzkich i powiatowych oraz delegacje samorządowe

z burmistrzem miasta – Tadeuszem Walasem na czele.

Przez pierwszy rok funkcjonowania placówki nie dla wszystkich uczniów wystarczyło

sal lekcyjnych. Klasy ósme miały zajęcia jeszcze w starym budynku zajętym przez gimnazjum,

a pozostali uczniowie korzystali z nowej szkoły.

Obiekt posiada 2700 m2

powierzchni użytkowej i 14 pomieszczeń lekcyjnych. Na

parterze znajduje się stołówka, kuchnia i szatnia. Na pierwszym piętrze są gabinety dyrektora

i wicedyrektora, pokój nauczycielski, gabinet pedagoga, logopedy, sekretariat. Na drugim

piętrze jest gabinet pielęgniarki szkolnej, gabinet stomatologiczny i biblioteka. Sale lekcyjne

na pierwszym piętrze służą uczniom klas IV-VI, na drugim – klasom I-III.

Nowy budynek Szkoły Podstawowej Nr 1

Od 2000 roku placówką kierowała przez kolejnych 15 lat Małgorzata Bendor, a funkcję

wicedyrektora objęła Elżbieta Kowalska-Siemaszko. W roku 2000 z inicjatywy rodziców

została powołana Rada Szkoły. Zarówno wspomniana Rada jak i nauczyciele, władze miasta

dostosowali warunki szkoły do nowych realiów (w tym funkcjonowania szkoły podstawowej

w klasach I-VI).


Szkoła Podstawowa nr 2 w Tuszynie


Szkoła wczoraj…

Szkoła Podstawowa nr 2 w Tuszynie, założona w lutym 1945 roku, mieściła się początkowo w budynku Szkoły Powszechnej nr 1. Do „Dwójki” uczęszczało wówczas 700 uczniów, nauka odbywała się w 20 oddziałach. Zbyt duża liczba dzieci spowodowała, że władze miejskie wystąpiły do władz powiatowych o przeniesienie placówki do innego budynku. Z dniem 1 września 1945 roku powołano więc w Tuszynie drugą szkołę, której kierownikiem została Antonina Szymanek. W kwietniu 1946 ulokowano nową podstawówkę w przedwojennym Domu Rodzin Policyjnych w Poddębinie. Funkcję kierownika szkoły objął wówczas Stanisław Szymanek.

W 1963 roku ze względu na rosnące zapotrzebowanie na uzupełnienie wykształcenia w zakresie średnim otworzono w Szkole Podstawowej nr 2 w Tuszynie dwie klasy Wieczorowego Liceum Ogólnokształcącego dla dorosłych jako filię II Liceum Ogólnokształcącego w Pabianicach.

„Dwójka” była jedną z najlepszych szkół w powiecie łódzkim, dlatego kierownik Szymanek podjął starania o to, aby zapewnić nauczycielom i uczniom godziwe warunki pracy. W ramach ogólnopolskiej akcji „Tysiąc szkół na tysiąclecie państwa polskiego” powołano komitet budowy tzw. „tysiąclatki” w Tuszynie Lesie, przy ul. Poniatowskiego. Ziemię pod gmach nowej placówki szkoła otrzymała od władz miasta. Został uroczyście wmurowany kamień węgielny.

W lutym 1964 roku oddano do użytku nowo wybudowaną placówkę i przeniesiono do niej Szkołę Podstawową nr 2, powierzając kierownictwo młodemu nauczycielowi Zbigniewowi Szeflińskiemu. Tu też znalazło swoją siedzibę Liceum Ogólnokształcące pod dyrekcją Edwardy Szeflińskiej.

 

1 listopada 1969 roku kierownikiem Szkoły Podstawowej nr 2 został Stanisław Foryś – nauczyciel matematyki. Budowa szkoły a później jej remont i utrzymanie byłyby niemożliwe bez pomocy finansowej, którą szkoła otrzymywała systematycznie od mieszkańców miasta. Placówka rozwijała się, jako jedyna w regionie posiadała pracownie komputerową, został wybudowany stadion sportowy.

Ważnymi wydarzeniami w życiu szkoły były uroczyście obchodzone rocznice powstania tysiąclatki. I tak w styczniu 1989 roku odbyły się obchody 25-lecia istnienia placówki. Podczas tej uroczystości został przekazany ufundowany przez Komitet Rodzicielski sztandar, który od tego momentu zawsze towarzyszy szkole w najważniejszych momentach.

W 1999 roku została przeprowadzona reforma oświaty w wyniku, której powstała 6 – letnia szkoła podstawowa i 3 – letnie gimnazjum. Uchwałą Rady Miejskiej w gminie Tuszyn powołano Gimnazjum nr 1 i 2, które znalazły swoją siedzibę obok szkół podstawowych.

W roku 2002 po 33 latach pracy ustępuje ze stanowiska dyrektora Stanisław Foryś, a jego miejsce zajmuje Urszula Pszonicka, która kierowała placówką 10 lat, do 2012 roku.

Od roku szkolnego 2012/2013 dyrektorem placówki jest Barbara Krawczyk – Podlecka.

Szkoła dziś…

Najlepszą miarą sukcesu szkoły są sukcesy jej wychowanków. Praca wielu pokoleń nauczycieli, uczniów i rodziców przyczyniła się do tego, iż Szkoła Podstawowa nr 2 w Tuszynie osiąga od lat bardzo wysokie wyniki nauczania.

Wynik sprawdzianu szóstoklasisty w kolejnych latach uplasowały naszą szkołę na I miejscu nie tylko w naszej gminie, ale i w całym powiecie łódzkim wschodnim. Średni wynik sprawdzianu w „Dwójce” w roku szkolnym 2015/2016 to ponad 72 %, podczas gdy średni wynik w kraju to ok. 65 %. Na szczególne podkreślenie zasługuje wynik naszych uczniów w części matematycznej sprawdzianu – 71,12 %, podczas gdy średni wynik w Polsce to 54 %. Jest to stanina wyników bardzo wysokich, osiągnęło ją niewielu uczniów w kraju.

Również uczniowie klas trzecich poddawani są wystandaryzowanemu ogólnopolskiemu badaniu umiejętności trzecioklasistów (OBUT). Badano ich umiejętności językowe i matematyczne. Wyniki naszych uczniów zdecydowanie przewyższają średnie krajowe.

Ponadto nasi uczniowie zdobyli m. in. :

– Wyróżnienia w Międzynarodowym Konkursie „Kangur Matematyczny”

– II miejsce w powiecie i I miejsce w gminie w Turnieju BRD

– Miejsca od 6. do 15. w Ogólnopolskim Konkursie Logicznego Myślenia

– Miejsca od 5. do 13. i tytuły laureatów w Ogólnopolskim Konkursie Mitologicznym „Olimpus

– Miejsca 9. i 8. i tytuły laureatów w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Języka Polskiego „Olimpus”

– III miejsce podczas IV Wojewódzkiego Przeglądu Teatrów Szkolnych „Wszystko Gra”, organizowanego pod patronatem Kuratora Łódzkiego dla teatru szkolnego „Bez kurtyny”

– II miejsce podczas ogólnopolskiego plebiscytu „Dziennikarz Obywatelski 2012” dla gazety szkolnej „Dwojaki”

– II w Turnieju Wiedzy o Tuszynie

– III miejsce w Ogólnopolskim Konkursie „Kocie rymy mlekiem płynące”

– I miejsce w Gminnych Zawodach Pływackich

W roku 2015 głosami internautów otrzymaliśmy tytuł „Najfajniejszej podstawówki powiatu łódzkiego wschodniego” w konkursie portalu nasze miasto.pl

Szkoła systematycznie dba również o poprawę bazy dydaktycznej.

W 2013 roku oddano do użytku szkolny plac zabaw, który powstał w ramach rządowego programu „Radosna szkoła”.

Utworzono ekopracownię i ogród dydaktyczny, korzystając z dofinansowania Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi.

Od roku 2015 szkoła posiada również w pełni wyposażoną pracownię pracy indywidualnej dla uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Środki finansowe, wypracowywane przez szkołę, są w całości przeznaczane na zakup kolejnych komputerów, tablic multimedialnych i innych nowoczesnych pomocy naukowych.

Szkoła jutro…

O Szkole Podstawowej nr 2 w Tuszynie mówimy „nasza szkoła”, bo chcemy, aby była przez uczniów, absolwentów, nauczycieli, pracowników, rodziców, władze i mieszkańców postrzegana jako wspólne dobro.

Dlatego też naszym priorytetem jest dbanie o jej stały, rytmiczny rozwój we wszystkich obszarach działania. Tylko rozwijająca się szkoła funkcjonuje prawidłowo i może sprostać wyzwaniom, które przed nią stoją, a tym samym odnieść sukces.

Za kryteria tego sukcesu w „Dwójce” uznajemy:

– Szkołę bezpieczną, wolną od przemocy fizycznej i psychicznej, zarówno w relacjach dorosły – dziecko, jak i w relacjach rówieśniczych.

– Szkołę zapewniającą wysokie efekty kształcenia, zgodne z korczakowską zasadą „Pomóżmy dzieciom, by każdy z nich stał się tym, kim stać się może”.

– Szkołę otwartą na potrzeby uczniów, rodziców i środowiska lokalnego.

– Szkołę współpracującą ze swoimi interesariuszami.

– Szkołę dobrze wyposażoną, pozwalającą realizować założenia dydaktyczne

– i wychowawczo – opiekuńcze.

– Szkołę zarządzaną w sposób demokratycznypartycypacyjny, postrzeganą jako wspólne dobro.


Szkoła Podstawowa w Górkach Dużych


Historia Szkoły Podstawowej w Górkach Dużych rozpoczyna się w II połowie XIX w.

Po klęsce powstania styczniowego nasiliły się represje. Królestwo Polskie zostało
wchłonięte do Rosji, przeszczepiono na jego teren rosyjski system administracyjny z
podziałem na gubernie. Sukcesywnie wprowadzano też język rosyjski i przepisy
rosyjskie do szkół. Najważniejsze dla władz rosyjskich było nauczanie elementarne,
które zawsze było rozpatrywane jako ważny instrument wychowania mas ludowych w
duchu poddaństwa carowi i Rosji. Ustawa z 1864 r. „O początkowych narodowych
szkołach”, dawała prawo zakładania szkół instytucjom, stowarzyszeniom oraz osobom
prywatnym. Organizatorzy szkół byli zobowiązani do materialnego zabezpieczenia
pracy szkoły, natomiast sprawy dydaktyki i wychowania powierzono gubernialnym i
powiatowym Radom Szkolnym. Program szkoły ludowej obejmował: naukę czytania i
pisania, cztery działania arytmetyczne i religię. Poniższy cytat pochodzi z zachowanego
oryginalnego protokołu zebrania gminnego, na którym podjęto uchwałę o założeniu
nowej szkoły we wsi i gminie Górki. Gmina Górki należała wówczas do Guberni
Piotrkowskiej. Sprawami szkolnymi zajmowała się na tym terenie Łódzka Dyrekcja
Szkolna.

„Działo się na posiedzeniu
Sądu Gminnego w Woli Kazubowej
dnia 27 lutego/11marca 1869 roku
W dniu wyżej wymienionym na zebraniu gminnym Ławnicy i Sołtysi wraz z
przybranymi włościanami zauważyli i uchwalili, aby nową Szkołę założyć we wsi i
Gminie Górki w powiecie Łodzińskim. Pozostało wydzielone przez Komunię
Włościańską gruntu mórg 10 na utrzymanie nowo założonej szkoły. Obowiązani
włościanie na dzisiejszym naradzeniu się przyrzekli, że będą opłacać na utrzymanie
szkoły z jednej morgi po kopiejek 10. Zauważyli włościanie, że ta suma jest
niedostateczną na utrzymanie szkoły z powodu ich niezamożności. Przeto upraszają
o zapomogę u rządu, w pierwszych dziesięciu latach. Ogólna suma na utrzymanie
Szkoły Elementarnej we wsi Górkach wynosić będzie Rb 210 na każdy rok, gdyż
dzieci będzie uczęszczać do szkoły przeszło sześćdziesiąt.
Po drugie dopraszają się Jaśnie Wielmożnego Dyrektora wszyscy stowarzyszeni
o nadanie drzewa na opał do szkoły z lasów rządowych, które są rozległe. Drzewo to
zobowiązują się Stowarzyszeni zwieźć bezpłatnie do Szkoły Elementarnej we wsi
Górki. (…)
… Na tym niniejszy protokół Uchwały Gminnej po przeczytaniu głośnym
i zrozumieniu przez Ławników Gminnych, Sołtysów i przybranych Stowarzyszonych
mających prawo do obrad gminnych, wraz z Wójtem Gminy podpisany został. –”

Władze szkolne ustosunkowały się pozytywnie do włościańskiej uchwały.
Przyznano także zapomogę rządową w wysokości 100 rubli rocznie. Nowa placówka
oświatowa rozpoczęła działalność jako
Katolicka Gminna Szkoła Początkowa
w Górkach, gmina Górki

Łódzkiej Dyrekcji Szkolnej Guberni Piotrkowskiej.

Pomieszczenie szkolne wynajęto w folwarku Władysławów. Nominację na
pierwszego nauczyciela szkoły otrzymał w dniu 04 VI 1869 roku Iwan Karol
Budkiewicz z pensją 180 rubli rocznie. Pracę rozpoczął 9 IX 1969 roku. Dokonano
także pierwszych zakupów do nowej szkoły. Wyposażono ją przede wszystkim w
portret cara Imperatora. Zajęcia szkolne rozpoczynały się odśpiewaniem hymnu na
jego cześć.
Wynajęty lokal wkrótce okazał się niewygodnym, gdyż był zbyt ciasny
i drogi. W raporcie do władz szkolnych we wrześniu 1870 roku pisano, że „szkoła i
mieszkanie nauczyciela znajdują się w jednym pomieszczeniu, za które właściciel
żąda 25 rubli czynszu rocznie”.
W kwietniu 1871 roku stowarzyszeni włościanie podjęli uchwałę
o wybudowaniu nowego budynku z przeznaczeniem na szkołę. Powołano Komitet
Budowy Szkoły, w skład którego weszli przedstawiciele wszystkich wsi – po dwóch
z Górek Dużych, Górek Małych, Woli Kazubowej i Tążew. Przeprowadzono zbiórkę
pieniędzy. Budowę rozpoczęto w maju 1871 roku we wsi Górki, w tzw. „średnim
punkcie”. 28 sierpnia 1871 roku ówczesny wójt donosił naczelnikowi Łódzkiej
Dyrekcji Szkolnej o zakończeniu budowy. Nowy „dom szkolny” był czteroizbowy,
drewniany, kryty słomą, stanął w miejscu, gdzie dziś znajduje się ogród szkolny.
Szkoła elementarna w Górkach miała swój własny budynek!

Był rok 1871!

W roku 1873 szkoła była wizytowana przez przedstawiciela Łódzkiej Dyrekcji
Szkolnej. Badano wyniki nauczania z takich przedmiotów jak: język. rosyjski,
arytmetyka, geografia, kaligrafia, historia powszechna, religia (tzw. zakon boży),
język polski.
W roku 1878 do szkoły uczęszczało 53 uczniów: 31 chłopców i 22 dziewczęta.
W szkolnej bibliotece znajdowało się 45 książek.
Od 1879 roku nazwa szkoły brzmiała:

Jednoklasowa Gminna Początkowa

Szkoła Ogólna.

Podczas rewolucji 1905r. na ziemiach polskich doszło do strajku i bojkotu
rządowych szkół rosyjskich. Wydarzenia te nie ominęły naszej szkoły.
Strajk powszechny o polską szkołę i wykładowy język polski odbył się tu 25 X 1905
roku.
Formą ekwiwalentu za pracę nauczycieli była możliwość użytkowania przez nich
tzw. gruntów szkolnych (przeznaczonych przez społeczność wiejską na utrzymanie
szkoły). 6 kwietnia1910 r. zebranie wiejskie kolonii Carycyno (dzisiaj ul. Polska
Wola) przekazało nauczycielce Marii Wosik 6 mórg gruntu szkolnego położonego w
tej kolonii. Do przechowywania zebranych płodów wzniesiono na placu szkolnym
pod koniec XIX wieku drewniany spichlerz i obórkę z kamienia, aby nauczyciele
dzierżawiący grunty szkolne mieli gdzie trzymać żywy inwentarz.
Budynek stoi do dziś, mieszczą się tu szkolne komórki.
W czerwcu 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Przerwa spowodowana
działaniami wojennymi w szkole w Górkach trwała tylko jeden rok szkolny 1914/15.
Od września 1915 roku nauczycielką tej szkoły była Domicela Wosik – do roku 1925.
Liczba uczniów uczęszczających na zajęcia wahała się od 82 do104.
Niestety, pogarszały się warunki nauki w starym już budynku szkolnym. Było ciasno,
nauka odbywała się na dwie zmiany: do południa oddział III i IV, po południu I i II.
W zimie w pomieszczeniach było bardzo zimno, zniszczeniu uległy ściany i podłoga.
Ze względu na zły stan techniczny budynku szkolnego, 1 sierpnia 1932r. na mocy
decyzji Inspektora Szkolnego powiatu łódzkiego szkołę zamknięto.
W kolejnym roku szkolnym 1932/33 zajęcia szkolne nie odbywały się. Wobec
nacisków społeczności lokalnej Dozór Szkolny Gminy Kruszów decyduje się na
wynajęcie izby szkolnej w prywatnym mieszkaniu gospodarza sąsiadującego z
gruntem szkolnym.
1 VIII 1933 roku powiatowe władze szkolne obniżają stopień organizacyjny szkoły
do szkoły jednoklasowej. Jednocześnie na stanowisko nauczyciela tejże szkoły
nominację otrzymuje pan

Franciszek Kujawiński,
który przybywa do Górek również 1 VIII 1933 roku.
Jedna izba szkolna była zbyt ciasna, aby pomieścili się w niej wszyscy uczniowie.
Nauka trwała prawie cały dzień. Od września 1935 roku wynajęto drugą izbę
szkolną. Ponownie podniesiono stopień organizacyjny szkoły.
Od 1 IX 1935 roku stanowisko kierownika szkoły powierzono Franciszkowi
Kujawińskiemu.
Tymczasem trwały starania społeczności lokalnej o wybudowanie nowej szkoły –
stary budynek wydzierżawiono na sklep, a w roku 1936 sprzedano. 12.12.1934 roku
na zebraniu Rady Gromadzkiej postanowiono przekazać nieruchomości szkolne na
własność gminy z zastrzeżeniem, że pieniądze otrzymane ze sprzedaży tych
nieruchomości będą przeznaczone na budowę szkoły powszechnej we wsi Górki
Duże. Zarząd Gminy Kruszów wystąpił o pożyczkę na budowę do Towarzystwa
Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych. Dokonano niezbędnych
pomiarów geodezyjnych i regulacji prawnych w zakresie ustalenia właściwych
granic placu szkolnego. W roku 1936 przystąpiono do budowy, a rok szkolny
1937/38 rozpoczęto w nowej szkole.

Publiczna Szkoła Powszechna w Górkach Dużych
znowu miała swój własny budynek!
Był wrzesień 1937 roku.

1 września 1939 roku nie rozpoczął się kolejny rok szkolny. Oficjalnie szkoła
została zamknięta przez okupanta 10 stycznia 1940 roku. Władze niemieckie
urządziły w niej kwaterę wojskowej służby łączności. Po wysiedleniu Polaków, do
Górek sprowadzono Niemców z Besarabii i Wołynia. Do szkoły przybył niemiecki
nauczyciel, który uczył dzieci Niemców osiedlonych w Górkach Dużych, Górkach
Małych, Szczukwinie i Jutroszewie. Ów nauczyciel był także naczelnikiem
miejscowej straży pożarnej, do której należeli głównie Polacy.
Tak było do wyzwolenia, czyli do stycznia 1945 roku. W końcu stycznia wrócił do
Górek Franciszek Kujawiński i przystąpił do prac organizacyjnych nad
uruchomieniem zajęć szkolnych po przerwie wojennej. Nastąpiło to w marcu 1945
roku. Polacy wracali z wygnania, w szkole przybywało uczniów.
W roku 1953 podniesiono stopień organizacyjny szkoły. Było 7 klas, w których
uczyło się 85 uczniów. Szybko okazało się, że szkoła ma zbyt mało izb lekcyjnych.
Uruchomiono zajęcia w budynku byłego dworu w Górkach Małych. Zatrudniono
nowych nauczycieli, ale kierownikiem szkoły pozostawał w dalszym ciągu
Franciszek Kujawiński. Jego staraniem szkoła uzyskała Komitet Opiekuńczy –
zostały nim Zakłady Niciarniane im. H. Sawickiej w Łodzi.
W 1963 roku władze szkolne zaleciły przenieść klasy VI i VII do budynku głównego,
stary dwór nie nadawał się do użytku ze względu na zły stan techniczny zagrażający
bezpieczeństwu uczniów.
Od roku szkolnego 1966/67 wszystkie klasy mieściły się w jednym budynku. Był to
pierwszy rok wprowadzenia klasy ósmej – początkowo była ona dobrowolna –
w Górkach zdecydowali się na nią rodzice 3 uczniów.
W roku 1965 – po 32 latach – nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika
szkoły. Jednak Franciszek Kujawiński w dalszym ciągu pozostał w tej szkole jako
nauczyciel,
W roku 1966 utworzono Komitet Rozbudowy Szkoły. Wszelkie prace
związane z budową organizowali mieszkańcy lub wykonywali je sami w czynie
społecznym. Dzięki temu 5.01.1971 roku nastąpiła przeprowadzka do nowego
budynku – obecne skrzydło południowe. Wiosną 1971 roku urządzono łazienki. W
1973 roku przeprowadzono kanalizację i malowanie budynku szkolnego. W roku
1975 w szkole uczyło się 115 uczniów, nastąpiła likwidacja klas łączonych.
W roku 1985 dzięki staraniom ówczesnego kierownictwa i pozyskaniu
sponsorów zostało założone centralne ogrzewanie. Z izb lekcyjnych i korytarza
szkolnego zniknęły piece węglowe.
Mijały kolejne lata. W starej części budynku dokonywano przebudowy
i modernizacji. Wszystko po to, aby poprawić warunku nauki i pracy. Wolne
mieszkania nauczycielskie adaptowano na izby lekcyjne. Wymieniano podłogi,
malowano klasy i korytarz. Od 1991 roku uruchomiono oddział przedszkolny – tzw.
“0”- zerówkę.
W latach dziewięćdziesiątych ówczesny nauczyciel historii przypadkowo
odnalazł ukryte na strychu starej części szkoły przedwojenne dokumenty szkolne
wraz z kawałkiem kredy i biało-czerwoną flagą. Zostały one zgromadzone
i schowane w obliczu działań wojennych przez kierownika Franciszka
Kujawińskiego. Odnalezione stały się źródłem informacji o przedwojennej (z lat
trzydziestych XX wieku) przeszłości szkoły.
W 2001 roku zrodził się pomysł obchodów święta szkoły, nadania jej imienia
i ufundowania sztandaru. Jednocześnie trwały prace nad opracowaniem i spisaniem
historii szkoły. Pomocne okazały się wspomniane wcześniej dokumenty odnalezione
na szkolnym strychu. Jednakże zawierały one informacje głównie z lat XXX-tych
XX wieku. Z rozmów z najstarszymi żyjącymi mieszkańcami Górek Dużych
wynikało, że szkoła istniała już w roku 1922.
Tymczasem w wyniku dalszych prac okazało się, że szkoła w Górkach była szkołą
elementarną, jakich wiele powstało w XIX w. w Królestwie Polskim. W Archiwum
Państwowym w Łodzi odnaleziono wiele materiałów, łącznie z aktem założycielskim
placówki z 1869 roku. Niestety, był to jedyny dokument pisany w języku polskim.
Pozostałe wymagały tłumaczenia z j. rosyjskiego, wówczas urzędowego na ziemiach
polskich w zaborze rosyjskim. J
JJJ
W marcu 2002 roku Rada Szkoły złożyła wniosek do Zarządu Miejskiego
w Tuszynie o nadanie szkole imienia Franciszka Kujawińskiego, jej długoletniego
kierownika.
F. Kujawiński, po przybyciu do Górek, szybko zyskał powszechne zaufanie, stał się
aktywnym członkiem miejscowej społeczności, protokołował zebrania Rady
Gromadzkiej. W trudnych czasach przedwojennych i po wojnie służył radą i pomocą
mieszkańcom wsi. Był człowiekiem skromnym. Tej szkole, pracy z dziećmi
i współpracy ze środowiskiem poświęcił właściwie całe swoje dorosłe życie. Zasłużył
na pamięć i szacunek.
Rada Miejska przychyliła się do wniosku o nadanie imienia i podjęła stosowną
uchwałę na sesji w dniu 26 kwietnia 2002 roku.
Równocześnie trwały starania o pozyskanie środków na zakup sztandaru. Na
specjalny apel odpowiedzieli absolwenci szkoły, rodzice uczniów i cała społeczność
lokalna – mieszkańcy wsi Górki Duże, Górki Małe, Jutroszew, Wola Kazubowa,
Dylew. Dzięki staraniom i wielkiemu zaangażowaniu całej społeczności szkolnej
stało się możliwe poświęcenie sztandaru i nadanie Szkole Podstawowej w Górkach
Dużych imienia Franciszka Kujawińskiego. Uroczystość odbyła się w czerwcu 2002
roku.
Kolejne lata to czas wielu zmian i rozwoju szkoły dzięki życzliwości władz
samorządowych. W starej części budynku dokonywano przebudowy i modernizacji.
Wszystko po to, aby poprawić warunku nauki i pracy. Wolne mieszkania
nauczycielskie adaptowano na izby lekcyjne. Wymieniano podłogi, malowano klasy i
korytarz. Szkoła wzbogaciła się o nowe pomoce dydaktyczne i sprzęt RTV, powstała
pracownia komputerowa. Od roku 2011 działa także przedszkole – obecnie 2
oddziały. W latach 2004-2012 w pomieszczeniach szkoły w Górkach uczyli się
również uczniowie Zespołu Szkół Specjalnych z Tuszyna.

Szkoła ciągle zmienia swoje oblicze. Działa przedszkole, przybywa pomocy
dydaktycznych, sale lekcyjne wyposażone są w nowoczesny sprzęt umożliwiający
prowadzenie zajęć z wykorzystaniem TIK. Bierzemy udział w projektach
zewnętrznych podnoszących efektywność kształcenia, m.in. Cyfrowa Szkoła,
Aktywna Tablica. Szkoła należy do sieci OSE, dzięki czemu ma dostęp do
szerokopasmowego bezpłatnego internetu. Staramy się pozyskiwać środki z
programów i konkursów organizowanych przez instytucje zewnętrzne, np.
WFOŚiGW w Łodzi (ekopracownia, ciekawe formy edukacji ekologicznej), Lasy
Państwowe (zewnętrzny punkt dydaktyczny w ogrodzie szkolnym, doposażenie placu
zabaw i siłowni zewnętrznej). Potwierdzeniem sukcesów edukacyjnych są wysokie
miejsca uzyskiwane przez uczniów w różnorodnych konkursach szkolnych i
pozaszkolnych oraz dobre wyniki egzaminów zewnętrznych. Ważnym elementem
pracy szkoły jest także jej działalność wychowawcza, kształtowanie postaw
patriotycznych, kultywowanie tradycji, uświadamianie znaczenia historii własnej,
szkoły i regionu (m.in. w roku 2008 szkoła przystąpiła do ogólnopolskiego
programu „Katyń – ocalić od zapomnienia”, udział w Narodowym Czytaniu,
coroczny wolontariat na rzecz WOŚP i inne akcje charytatywne.). Szkoła posiada
własny Ceremoniał Szkolny, którego elementem jest m.in.: pasowanie na ucznia,
ślubowanie absolwentów na sztandar szkoły i hymn szkoły śpiewany podczas
ważnych uroczystości.

HYMN SZKOŁY
ISTNIEJE SZKOŁA W GÓRKACH
OD BARDZO DAWNA JUŻ.
CHOĆ CZASEM BYŁO CIĘŻKO,
PRZETRWAŁA WIELE BURZ.
REF. NIECH ŻYJE SZKOŁA W GÓRKACH

JESZCZE PRZEZ WIELE LAT.
NIECH KSZTAŁCI MĄDRYCH LUDZI,
KTÓRZY ODMIENIĄ ŚWIAT!

RODZICE, NAUCZYCIELE
I MY, JAK JEDEN MĄŻ,
BĘDZIEMY ZAWSZE SIĘ STARAĆ,
BY ROZKWITAŁA WCIĄŻ!

REF. NIECH ŻYJE SZKOŁA W GÓRKACH…


ZESPÓŁ PRZEDSZKOLNY W TUSZYNIE
Przedszkole Miejskie nr 1 w Tuszynie


W 1967 roku miasto Tuszyn ,,wzbogaciło się’’ o nową placówkę oświatową – nowoczesny
obiekt przedszkolny przy ulicy Tysiąclecia, w pobliżu szkoły. Przedszkole Miejskie Nr 1
w Tuszynie zostało przeniesione z drewnianego baraku przy ulicy Zwierzyńskiego
(wówczas ul. Hanki Sawickiej ) do nowej siedziby z prawdziwego zdarzenia.. Placówka
funkcjonuje do dziś. Na przestrzeni lat przedszkolem kierowały:
1. Pani Krystyna Rydel
2. Pani Jadwiga Pietras
3. Pani Jadwiga Jargan
4. Pani Krystyna Adamczyk
5. Pani Magdalena Kozłowska
6. Pani Izabela Grochulska-Lesiak
7. Pani Aleksandra Gulazdowska.
W rocznicę 600-lecia nadania praw miejskich Tuszynowi Przedszkole Miejskie nr 1
obchodziło również swój jubileusz 50-lecia powstania placówki. Z tej okazji odbyło się
uroczyste spotkanie w gronie najmłodszych przedszkolaków, pracowników przedszkola,
emerytowanych pracowników, zaproszonych gości, sponsorów. Spotkanie to miało
charakter bardzo uroczysty, wszyscy zostali poczęstowani urodzinowym tortem.
Oddział Przedszkolny w Tuszynku
Początkowo istniało Przedszkole Miejskie nr 3 w Tuszynku z siedzibą przy ulicy Szpitalnej
4. Przedszkole w związku ze zmianą budynku , przeniesione zostało na miejsce żłobka
mieszczącego się przy ul. Szpitalnej 3. Dyrektorem placówki była pani Krystyna
Adamczyk. Przedszkole posiadało 1 oddział przedszkolny. Od roku 1999 przedszkole
dołączone zostało do Przedszkola Miejskiego nr 1 w Tuszynie.
W roku szkolnym 20218/2019 Oddział Przedszkolny w Tuszynku dołączony został do
Przedszkola Miejskiego nr 3 w Tuszynie a od 01 września 2019 r do Zespołu
Przedszkolnego w Tuszynie.
Oddział Przedszkolny w Garbowie
Oddział Przedszkolny w Garbowie przy ul. Kruszowskiej 13 działa od 2010 r. Swoją
siedzibę ma w budynku dawnej Szkoły Podstawowej z oddziałem przedszkolnym. Po
rozwiązaniu szkoły podstawowej został utworzony nowy oddział przedszkolny w Garbowie,
którego dyrektorem była pani Małgorzata Bendor.
Początkowo oddział podlegał pod Szkołę Podstawową nr 1 w Tuszynie, później pod
Przedszkole Miejskie nr 2 w Tuszyn Lesie.

W roku szkolnym 20218/2019 Oddział Przedszkolny w Garbowie dołączony został do
Przedszkola Miejskiego nr 3 w Tuszynie a od 01 września 2019 r do Zespołu
Przedszkolnego w Tuszynie.
Przedszkole Miejskie nr 3 w Tuszynie
Przedszkole Miejskie nr 3 w Tuszynie przy ul. Żeromskiego 31 powstało w 2017 roku
z wydzielonego skrzydła budynku Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Pawła II
w Tuszynie. Funkcję ówczesnego dyrektora placówki w latach 2017 -2019 sprawowała
Pani Małgorzta Bendor. Uroczyste otwarcie przedszkola z udziałem zaproszonych gości
m.in. władz miasta – Burmistrza Miasta Tuszyna Pana Witolda Małeckiego oraz Księdza
Proboszcza – Marka Stępniaka nastąpiło w dniu 17 września 20217 r. Honorowi goście
wspólnie z dyrektorem przedszkola – Panią Małgorzatą Bendor dokonali symbolicznego
przecięcia wstęgi – otwierając tym samym Przedszkole Miejskie nr 3. Po uroczystości
otwarcia odbył się poczęstunek dla zaproszonych gości , dzieci oraz rodziców.
Przedszkole Miejskie nr 3 ”ruszyło” z dwutygodniowym opóźnieniem ze względu na
trwający jeszcze remont wydzielonego skrzydła. Początkowo funkcjonowały 2 oddziały
przedszkolne – dla dzieci 3-letnich oraz 4,5 i 6-letnich; wydzielone było 1 pomieszczenie na
szatnię oraz część kuchenną. Ponadto w 2017 roku został wydzielony teren na plac zabaw
dla dzieci. W 2018 roku powstał 3 oddział przedszkolny, a w roku kolejnym – 4 oddział.
Udało się również ogrodzić plac zabaw i wyposażyć w pierwsze urządzenia. Przy
urządzaniu placu zabaw pomagali rodzice przedszkolaków. W roku szkolnym 20218/2019
do Przedszkola Miejskiego nr 3 dołączone zostały dwa oddziały zamiejscowe : Oddział
Przedszkolny w Garbowie i Oddział Przedszkolny
w Tuszynku. .
Uchwałą nr VIII/83/19 Rady Miejskiej w Tuszynie z dnia 17 czerwca 2019 roku utworzony
został z dniem 01 września 2019 roku Zespół Przedszkolny w Tuszynie
w skład którego, wchodzą poszczególne placówki:
1)Przedszkole Miejskie Nr 1
2)Przedszkole Miejskie Nr 3 wraz z oddziałami zamiejscowymi:
-Oddział Przedszkolny w Garbowie
-Oddział Przedszkolny w Tuszynku
Początkowo pełniącą obowiązki dyrektora Zespołu Przedszkolnego w Tuszynie była:
1.Pani Agnieszka Kłys
2.Pani Magdalena Michaś
3.Pani Aleksandra Gulazdowska
Od września 2023 r. dyrektorem Zespołu Przedszkolnego jest pani Dorota Sawicka.

Placówka dysponuje 275 miejscami dla dzieci w wieku przedszkolnym, które są podzielone
w 11 oddziałów.
Dzieci przebywają w dużych, estetycznych, dobrze wyposażonych w pomoce dydaktyczne i
zabawki salach przedszkolnych. Dzieci biorą udział w zajęciach dodatkowych,
uroczystościach, teatrzykach, koncertach muzycznych, wycieczkach.
W pracy wychowawczo – dydaktyczno- opiekuńczej nauczyciele dbają przede wszystkim o
bezpieczeństwo dzieci oraz wspomagają ich wszechstronny rozwojów.
Nauczyciele stosują aktywne metody pracy, tworząc sytuacje edukacyjne sprzyjające
potrzebom rozwojowym dzieci i wyzwalające w nich potencjał twórczy.
Zespół Przedszkolny w Tuszynie jest miejscem przyjaznym dzieciom, w którym wszyscy
pracownicy przedszkola dbają o ciepłą, radosną i rodzinną atmosferę.


SZKOŁA PODSTAWOWA w Wodzinie Prywatnym


Nasza szkoła jest niedużą szkołą wiejską, choć dość starą i posiadającą bogatą historię.
Szkoła w Wodzinie Prywatnym została założona zaraz po I wojnie światowej w 1918r. Początkowo
mieściła się ona w dwóch budynkach wydzierżawionych od miejscowych gospodarzy: Łukasza
Niepsuja z Wodzinka i Andrzeja Jagodzińskiego z Wodzina Prywatnego. Obie szkoły liczyły wtedy 69
uczniów. Były to szkoły jednoklasowe. Budowę nowej szkoły, przy udziale miejscowego
społeczeństwa i władz pomiędzy wsiami: Wodzin Prywatny, Wodzin Majoracki i Wodzinek,
rozpoczęto w 1925 roku wmurowaniem kamienia węgielnego.
Pierwszy rok szkolny w nowym budynku szkolnym przypadł na lata 1927/28. Kierownikiem nowej,
czteroklasowej szkoły został Adam Latarski, a jej pierwszymi nauczycielami byli: Wanda Siutowicz
i Czesław Załóg.

W czasie II wojny światowej budynek szkoły został zajęty przez Niemców na straż pograniczną,
ponieważ przebiegała tędy granica Rzeszy i Protektoratu. Wokół został wzniesiony mur, a ponadto
rozmieszczone były zasieki z drutu. Po wyzwoleniu szkoła zaczyna pracować na nowo.

W roku 1966 do ośmioletniej wówczas szkoły uczęszcza 110 uczniów a Grono Pedagogiczne liczy 6
osób. W 1974 roku w budynku szkoły rozpoczyna działalność Szkoła Przysposobienia Rolniczego,
która ma za zadanie przygotować młodzież do zawodu rolnika. W 1975 roku, w wyniku zmian
organizacyjnych, w progi szkoły przybywają dzieci klas IV-VIII ze szkół w Mąkoszynie, Głuchowie i
Syskach. Liczba uczniów wzrasta do 155. W latach 90-tych zawiązuje się społeczny komitet
rozbudowy szkoły. W latach 1992-1997 następuje rozbudowa budynku szkoły, który powiększa się o
nowe skrzydło z salą gimnastyczną, kuchnią, szatnią, salami dla nauczania zintegrowanego.

W 1999r. dzięki pomocy rodziców w pozyskaniu 10-ciu zestawów komputerowych udaje się oddać do
użytku salę komputerową. W międzyczasie z inicjatywy rodziców zostaje powołane Gimnazjum.
Najpierw jest to oddział gimnazjum w Tuszynie a po roku utworzone jako Gimnazjum samodzielne.
Od 2003r. rodzice uczniów, dyrekcja oraz nauczyciele obu placówek czynią starania, aby obie szkoły
miały nadane imiona patronów.
Uroczystość nadania imion Szkole Podstawowej i Gimnazjum następuje w dniu 26 maja 2004r.

W 2008r. pracownia komputerowa wyposażona została w 10 nowych komputerów w ramach projektu
„Pracownie komputerowe dla szkół”.
W 2010 roku w ramach Programu Rządowego „Radosna szkoła” został utworzony plac zabaw
wyposażony w nowoczesne urządzenia i sprzęty . W roku tym utworzono także pomieszczenia
sanitarne na I piętrze starej części budynku.
W 2011 roku przeniesiono oddział przedszkolny z I piętra na parter budynku.  Wydzielone zostały od
części szkolnej pomieszczenia przedszkolne – trzy duże sale, jedna mała oraz sanitariaty.
W 2012r. utworzono dwie grupy oddziału przedszkolnego dla dzieci od 3 lat do 6 lat.
W 2013 r. utworzono ekopracownię wyposażoną (dofinansowanie w formie dotacji WFOŚiGW w
Łodzi) w nowe meble, żaluzje, urządzenia technologii informacyjnej (m.in.tablica interaktywna,
urządzenie wielofunkcyjne, wizualizer, magnetofon) oraz w wiele pomocy dydaktycznych.
W 2014r. utworzono przyszkolny ogródek dydaktyczny „Zielona pracownia” w ramach konkursu
przeprowadzonego przez FOŚ w Łodzi. Postawiono altanę- wiatę wyposażoną w stoły i ławy, w której
prowadzone są zajęcia dydaktyczno-wychowawcze. Zamontowano stację pogody, tablice dydaktyczne
(5 szt.), zegar słoneczny. Stworzono miejsce pod ognisko, ścieżkę polisensoryczną, rabaty, skalniak.
Dokonano kilkuset nasadzeń drzew, bylin, krzewów.

Od września 2014r. po raz pierwszy rozpoczęła w szkole działalność świetlica popołudniowa (od
12.45 do 14.30/15.30).
W roku szkolnym 2014/2015 r. zamontowano piłkochwyty z trzech stron boiska do piłki nożnej.
Przedsięwzięcie zrealizowano w ramach współpracy ze Stowarzyszeniem Lokalnej Grupy Działania
„BUD-UJ RAZEM”

W 2015r. na I piętrze utworzono salę terapeutyczną wyposażoną w nowe meble, pomoce dydaktyczne,
komputer.
W latach 2014 – 2019 pracownię komputerową odnowiono, położono wykładzinę, wyposażono w
nowe stoliki, krzesła, krzesła obrotowe, komputery.
W latach 2013-2022 systematycznie doposażono poszczególne sale w urządzenia informatyczno-
komputerowe (tablice interaktywne, laptopy, komputery stacjonarne).
Od września 2017r. nastąpiła zmiana struktury organizacyjnej szkoły – z sześcioklasowej na
ośmioklasową.
31 sierpnia 2019r. zakończyło działalność Gimnazjum im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w
Wodzinie Prywatnym.
W roku 2021 w szkole przeprowadzono kompleksową termomodernizacją, m.in. docieplono budynek,
wymieniono drzwi i okna, pomalowano elewację, wymieniono kocioł grzewczy w kotłowni.

W roku 2023 doposażono szkolny plac zabaw o nowe urządzenia: bocianie gniazdo, karuzelę, bujak,
ławkę. Zakupiono nowe stoliki, krzesła, biurka i szafy do sal lekcyjnych, sekretariatu i stołówki
szkolnej. Na sali gimnastycznej wymieniono oświetlenie na lampy energooszczędne.

.